మనిషికి ఇద్దరు శత్రువులు వున్నారు. ఒకటి ‘ అహంకారం’ మరి యొకటి ‘ మమకారం’.
అహంకారం ‘ నేను, నేను ‘ అంటే మమకారం ‘ నాది, నాది’ అంటూ ఉంటుంది.
ఎప్పుడైనా ఏదైనా ఒక వస్తువును స్వీకరించినప్పుడు ‘ ఇది నాది ‘ అని మమకారం వల్ల వస్తుంది. అదేవిదంగా ఏదైనా పని చేసినప్పుడు ‘ ఇది నేను చేసినాను ‘ అనే భావన అహంకారం వలన కలుగుతుంది.
దీనికి చక్కని తార్కాణం ఈసంఘటన.
జగద్గురువుల వారు ఒకసారి ఆంధ్ర ప్రదేశ్ లో పర్యటిస్తున్నప్పుడు వారు ఒక క్షేత్రాన్ని సందర్శించినారు. ఆ ప్రదేశం ఎంతో పుణ్య క్షేత్రం అయినప్పటికీ చాలా మంది యాత్రికులను అది ఆకర్షించుటలేదు. ఎందుకంటే ప్రయాణ సౌకర్యాలు సరిగ్గా లేవు అక్కడ. ఒక అధికారి దీనిని సరిదిద్దే కార్యక్రమాన్ని చేపట్టి ఎన్నో ఏర్పాట్లు చేశారు. ఆ తర్వాత యాత్రికులు పెద్ద సంఖ్యలో ఆ క్షేత్రాన్ని సందర్శించడం ప్రారంభించినారు. జగద్గురువుల వారు అచ్చటికి వెళ్ళినప్పుడు ఆ అధికారి అక్కడి విషయాలు చూపిస్తూ ఇది అంతా తన కృషివలననే అని ప్రఘర్భాలు పలికినాడు. అదివింటూ జగద్గురువుల వారు మోనంగా ఉండిపోయారు. ఆలయ ప్రధాన ద్వారం వద్దకు వచ్చినప్పుడు జగద్గురువులు ఆగిపోయినారు. గోపురాన్ని చూసి ఆ వ్యక్తిని అడిగినారు. జగద్గురువులు “మీరు ఈ గోపురాన్ని చూస్తున్నారా”..? అధికారి అవును చూస్తున్నాను.
జగద్గురువులు : దీని ఎత్తు ఎంత..?
అధికారి : చాలా ఎక్కువ.
జగద్గురువులు :దానితో పోలిస్తే మనం ఎక్కడ వున్నాము..?
అధికారి :చాలా తక్కువ స్థాయిలో
జగద్గురువులు :ఇలాంటి గోపురాలు ఎందుకు నిర్మించారో మీకు తెలుసా. ఇది మన అహంకారాన్ని వదిలించుకోవటానికి. మనం ఎంతటి అజ్ఞానమైన హీన స్థితి లో వున్నామో తెలియపరచేలా చేస్తుంది. ఈ అద్భుతమైన విశ్వ సృష్టికర్త అయిన విశ్వనాధుని గురుంచి ఆలోచించినప్పుడు వారి అద్భుతమైన పనులతొ పోలిస్తే వారి ముందు మనం సాధించినది ఏమంత ముఖ్యమైనది కాదని తెలుసు కుంటాము. అందువల్ల “నేను దీన్ని చేసాను” వంటి ఆలోచనలు కలిగివుండటం చాలా అర్ధ రహితం.
హరనమః పార్వతీ పతయే
హర హర మహా దేవ
— జగద్గురు శ్రీ శ్రీ శ్రీ భారతీ తీర్ధ
